Na zo’n 2 jaar huisjes kijken, wat overigens erg leuk is, eind december 2003 gevallen voor dit boerderijtje in Dommartin. Na wat wikken en wegen; er moet wel erg veel aan gebeuren etc. een optie genomen en terug in Nederland de voorlopige koopakte getekend.
10 april was het dan zover en is de officiële overdracht getekend. Het huis is van ons! Maar wat nu? Waar te beginnen? 30 kuub hooi af voeren, varkenskotten leegruimen, zolders leeghalen, tuin ontbramen, keuze genoeg. Maar aan het eind van de eerste dag was de keuze vanwege hoge nood snel gemaakt: de buitenplee toegankelijk maken!Gewapend met zagen, grote tangen en dikke handschoenen doken de jongens de bramen in en zowaar hadden we na enige tijd zwoegen toegang tot de latrine. Géén deur en een betonnen plaat met een gat erin op de vloer.Overal op voorbereid hadden we een oude wc-pot meegenomen, en die hebben Rob en de jongens er heel vakkundig ingemaakt op een, met de op zolder gevonden trekzaag, gezaagd houten vloertje bovenop het gat. Perfecte plee met schitterend uitzicht! Regenton er vlak naast met een emmer erbij en klaar is kees.
Een grote kist van zolder naar beneden gesleept, butagas stelletje erop en hup, klaar is de keuken.Toch wel een groot genot dat we ‘s avonds lekker naar ons comfortabele huis in Poil gingen om te koken, douchen en slapen.Ook hier moest nog het een en ander geklust worden. o.a. een stoepje naast de keukendeur maken en een speelhuisje bouwen. Op de bouwtekening stond dat het zo’n 4 uur werk voor 2 personen zou zijn, nou het was dik 4 dagen werk! Maar het is wel erg leuk geworden. Dus deden we om en om; de ene dag naar Dommartin en de andere dag klussen in Poil, brico’s bezoeken, Emmaus afstruinen etc.
Zo hebben we in 2 weken tijd toch de hele hooizolder leeggekregen.Alle déchetteries in de wijde omgeving werden bedolven onder ladingen oud hooi.De zolders zijn leeg en schoon, evenals de varkenskotten. De tuin is vrijwel ontbraamt en binnen hebben we een aantal muren schoon gekrabd.Hier zat een wel 4 cm dikke laag geel leem op, hoe we dit ooit mooi moeten krijgen weet ik nog niet.Wordt vervolgd in juni.
De trap
Onze tweede klusperiode stond in het teken van de trap. Ten eerste moest er een gevonden worden, dus elke dag zoeken op Internet voor een tweedehandse trap met de juiste afmetingen. Lukte niet, dus dan maar op zoek naar een nieuwe op Nederlandse en Franse sites.Totdat we drie dagen voor vertrek de perfecte vonden op marktplaats.nl ! 5 juni ’04 op weg naar Frankrijk de trap opgehaald. Wat zwaar was hij! En groot! Maar wel mooi.
In Dommartin aangekomen hadden we echter een probleem; hij kon niet door de deur of door een raam! Hebben hem maar zolang in de wagenschuur geparkeerd en zijn begonnen aan het trapgat. Eerst nog even getracht hem omhoog te hijsen, om hem via de zolder weer naar beneden te kunnen laten zakken, maar kwam geen centimeter van de grond. Met drie man begonnen aan het zagen en passen en meten. Rob, mijn vader en Barend ( een bevriende architect, die ons reuzegoed helpt bij het ordenen en verwezenlijken van al onze ideeën ) Na een flinke dag werken was het gat klaar, maar hoe nu verder? Besloten om de muur dan maar door te breken; moest toch ooit gebeuren, om van het woongedeelte in de toekomstige keuken te komen. Als echte bouwvakkers zijn we aan de slag gegaan met stempels, steunbalken, blik op oneindig en hakken maar. Kregen onderweg ook nog te maken met een trekstang die in de weg zat en een grote balk in de wagenschuur die verhoogt en gedraaid moest worden! Uiteindelijk hadden we een flink gat van zo’n 2 bij 2 meter en met behulp van een flink deel van de plaatselijke bevolking stond de trap in een paar minuten op zijn plaats.Hoera! Nu nog de verdere afwerking en aan het eind van de laatste week konden we gewoon binnendoor naar boven lopen i.p.v. via een wankel laddertje buitenom.
Ondertussen hebben we ook nog de douche in Poil gerenoveerd. Nieuwe tegeltjes en een thermostaatkraan erin. Al met al flink opgeschoten deze twee weken, vooral ook dank zij een zeer ijverige 82-jarige vader!
3. 21 aug. t/m 4
sept. 2004
De Vloer.
Deze 2 weken gaan we een vloer maken in de wagenschuur voor onze toekomstige keuken. Op de heenweg bij de Emmaus in Dijon eindelijk de tuindeuren gevonden voor in de keuken. Loodzwaar, maar het lukte toch om ze bovenop de aanhanger te krijgen.
Vol goede moed aan het meten geslagen in de schuur waar de poeren moeten komen die de vloer zullen dragen. De berekeningen kwamen telkens anders uit maar uiteindelijk stonden alle 12 plekken vast en was de hoogte afgetekend op de balkjes. Op naar de Bricot Depot in Nevers, waar ze natuurlijk net weer niet die maat hadden die we hebben moesten. Daar alle berekeningen weer omgegooid en toen we de balken eindelijk uitgezocht hadden waren er maar 9 ipv 12. Nou ja de rest komt wel, hebben we in elk geval een begin. Beladen met een kar vol hout, cement, rioleringsbuizen etc. op naar Dommartin. De stenen die we zochten hadden ze ook niet, dus die bij een ander zaak gehaald. Rob toog aan het metselen, Jasper en neef Gerrit begonnen vol goed moed aan het steen-, onkruid- en bramenstruikvrij maken van de ruimte voor de varkenskotten. Dit is het enige schaduwrijke plekje bij het huis, dus daar komt ook een terras. Ik heb me gestort op het maken van de traptreden in de doorgang van de passage naar keuken.
Het poeren metselen ging voorspoedig, maar het werd dus een probleem om de resterende balken in dezelfde maat te vinden. Nergens te koop, dan maar een afwijkende maat met als gevolg dat die allemaal ingekeept moesten worden. Ondertussen ook de gaten in de buitenmuur en vanaf de kelder gemaakt voor de rioolbuizen. Ging best snel, alleen het gat onder de trap naar de kelder op de plaats waar het toilet moet komen was een hele klus. Jasper is er een hele tijd mee bezig geweest, hij moest dan ook wel zo’n 60 cm dwars door de vloer heen.Toen de vloerplaten erop lagen en de traptreden af waren zag het er ineens als een echte ruimte uit!
De jongens hadden ondertussen al een grote ruimte buiten vrij gemaakt en na een kuub zand erop zag het er een stuk netter uit. Volgende keer het laatste stukje en dan grind erover. De laatste dag nog het muurtje boven de balk weer opgevuld met stenen. Wat een werk is dat! Het is net een puzzel om al die stenen goed een plekje te geven, passen en meten en een heel gesjouw met brokken steen, trapje op trapje af. Mijn handen lagen helemaal open van het cement, volgende keer toch maar met handschoen aan werken!
Al met al weer veel werk verzet deze 2 weken; 140 kg cement verwerkt, maar de vloer is klaar, een grote plafondbalk is verplaatst ( volgende keer de andere) de riolering kan er zo in en we kunnen buiten lekker in de schaduw zitten. Volgende keer is het plafond aan de beurt. Wordt vervolgd!
Verdieping
Met een aanhanger vol vloerdelen ( marktplaats !) , waar we vooraf thuis al alle krammen hadden uitgetrokken en ze aan alle kanten geschuurd, vertrokken we weer richting Frankrijk voor onze volgende klus: het plafond in de wagenschuur/keuken en dus tevens de vloer voor de bovenverdieping waar de douche en een logeerkamer komen. We zijn deze week met zijn tweetjes en over een week komen de jongens nog een week helpen, dus kunnen we mooi het voorbereidende werk doen. Allereerst moet de tweede grote balk ook zo’n 50 cm omhoog, dus beginnen met gaten hakken en daarna met gebruik van de stempels de balk omhoog brengen. Was wel even spannend, vooral toen hij begon weg te rollen! Maar het is ons toch maar mooi gelukt samen. Toen de gaten weer opvullen en ondertussen de gekochte dwarsbalken allemaal schaven. Aan de kopkanten moeten ook 2 zware balken komen, dus ook daar gaten maken en ze erin gewerkt. Met bouten vastgezet.
De twee oude grote balken toch maar even met antihoutwormmiddel behandelt, zagen er ietwat aangevreten uit. De laatste dag voor de jongens zouden komen de dwarsbalken erop gemaakt en her en der nog wat gaten gevuld en het geheel zag er al heel indrukwekkend uit.
Het lijkt allemaal zo simpel als ik het zo opschrijf, maar het was hard werken en eigenlijk wel zwaar en spannend deze week. We hebben zelfs nog tijd gemaakt om zo nu en dan in het zonnetje te zitten en een beetje aan de heg te snoeien die helemaal overgroeit is met bramenstuiken. De tuin wordt er wel 2 meter breder van!
Zondagavond arriveerden zonen Jorre en Jasper met hun vrienden Remco en Mikko, dus met een volle "klusbus" togen we de volgende dag richting Dommartin. Jorre en Remco besloten zich met de vloerdelen bezig te houden, wat natuurlijk een leuk klusje is met zo’n schietpistool voor spijkers! Jasper en Mikko gooiden zich vol overgave op het uithakken van een grotere deuropening boven naar onze slaapkamer. Voor alle zekerheid maar flink gestut, want het zit wel erg dicht tegen de dakrand! Was een heel karwei, omdat het vorige kleine gat met dik cement was afgesmeerd en daarnaast de overige stenen zo los zaten dat die er spontaan in groten getale uit kwamen zetten. Binnenin was ook nog betonijzer verwerkt dus de boorhamer kwam goed van pas ( door het getril kwamen er alleen weer allerlei stenen uitzetten die erin moesten blijven) Al met al een spannende klus die uiteindelijk toch goed gelukt is. Met de vloerdelen was het ook een passen en meten om ze netjes en toch enigszins waterpas erin te krijgen. Ook dat is heel goed gelukt en aan het eind van de week hadden we een schitterende vloer liggen.
Rob heeft tussen alle begeleiding door het kozijn voor de toiletdeur onder de trap gesteld en zo her en der nog wat noodverlichting aangebracht. Door de wirwar van verlengsnoeren in het huis was niet meer heen te komen! Ik heb in de keuken een heel groot gedeelte van de muren schoongekrabd die er daardoor direct veel mooier uitzagen.
Uiteindelijk weer heel veel gewerkt deze 2 weken. Volgend jaar verder. Het wordt mooi!
Het zou een echt vakantieweekje in Poil worden met alleen even 1 dagje naar Dommartin om te kijken of de metselaar de beloofde werkzaamheden had uitgevoerd ( en vooral hoe ), en als we er dan toch waren kon direct het kozijn voor de tuindeuren in elkaar gezet worden.
Het liep iets anders. Om te beginnen zat het van het begin af aan al niet mee met de tuindeuren en het kozijn. Trots op onze aankoop destijds bij de Emmaus, mooie stevige deuren met dubbel glas, alleen zonder kozijn maar dat kon vast wel iemand in Frankrijk maken, dachten we. Niet dus, niemand die zich er aan waagde, de hele handel mee naar Nederland gesleept en hier het kozijn laten maken. In onderdelen weer mee terug. Paste het niet!! Weer mee terug naar huis, aangepast en hup de volgende keer weer mee naar Frankrijk. Die deuren hebben al wat afgereisd. Scharnieren waren het volgende probleem. Hebben heel wat zaken afgelopen voordat we de juiste passende hadden. En toen dus het inelkaar zetten! Zijn er 3 dagen mee zoet geweest, maar het is klaar. De volgende keer als we komen staan ze in de keukenmuur! Ben benieuwd. Heb het volste vertrouwen in de metselaar, want de ramen en de doorgang die hij nu gemaakt had, zagen er echt perfect uit. Alles netjes opgeruimd en geveegd.
En een stuk lichter in huis.